Sport a medycyna estetyczna

Nasza aktywność życiowa jest definiowana – co jest niezwykle istotne – przez ruch, na ile nasze ciało jest sprawne fizycznie. Nie ma ludzi młodych – bez znaczenia czy mają 20 czy 50 lat – jeżeli są nieaktywni fizycznie. Jeżeli spacer i inne czynności codzienne powodują zmęczenie, bóle mięśniowe, przylepienie się powięzi, to są to oznaki starości. Aktywność fizyczna oprócz snu i diety, czyli sposobu odżywiania się, to trzy najważniejsze filary jakości życia. Chorujemy, bo się nie ruszamy. Im mniej się ruszamy, tym szybciej się starzejemy.

Bez aktywności fizycznej także efekty zabiegów medycyny estetycznej są gorsze. Bo gorsze jest ukrwienie całego organizmu. Kondycja skóry też od niego zależy, bo przez krem dostaje ona wszystkie niezbędne składniki, jest lepiej dotleniona. To jest oczywiste. Niezbędne do tego, żeby dobrze, długo, jakościowo żyć.

Zazwyczaj mając na myśli ruch, mówimy o planach treningowych osoby, która traktuje aktywność fizyczną jako jeden z trzech filarów jakości dobrego życia. Natomiast są osoby, zarówno mężczyźni jak i kobiety, które przeważnie z pobudek związanych z pewnymi problemami emocjonalnymi, wchodzą w sport jako substytut jakości i sensu życia.

Gdy mamy dużą aktywność, wydzielają się hormony szczęścia, jeżeli równolegle nie dzieje się w życiu coś, co też tak zadziała, to idziemy „na całość” w sport. Dlatego są kobiety, które nagminnie biegają 10-20 km, brną w triatlony, jadą po 100 -150 km na rowerze. Oczywiście jeżeli to jest mądrze poprowadzone, nie powoduje urazów, ale generalnie w ciele ma to swój wykładnik. Istnieje zjawisko nazywane twarzą maratończyka, twarzą sportowca, triathlonisty, gdzie zdecydowanie szybciej dochodzi do zniszczenia poduszek tłuszczowych, które dają wszystkie krągłości, łagodność rysów. Do tego skóra jest odwodniona, wiotka. To są twarze bardzo pociągłe, bardzo mocno zarysowane, z widocznymi brakami w części doliny łez, środkowej części twarzy, często mają głębokie zmarszczki. Przede wszystkim brakuje im objętości, to jest bardzo charakterystyczne. To twarze wymęczone brakiem balansu aktywności fizycznej.